Het moeilijkst vond ik op mijn kamer moeten blijven zitten.

Ik was dat niet gewoon.

Ik deed de uitdeling van de post, van de kranten.

“Mijnheer de facteur”, zeggen ze dan tegen mij. Of dat beeld ik mij in, dat geeft mij moed.

Zij hadden mij daar ook voor nodig, voor de post rond te brengen.

 

En nu zit ik vast, ik mag dat niet meer doen.

Ik zou niet liever vragen dan dat terug te mogen doen, dan ben ik bezig.

En dan zie ik mensen.

Nu zie ik niemand…